Fot: gamjai / HIV to wirus upośledzający układ immunologiczny. Końcową fazą zarażenia jest AIDS – nabyty zespół upośledzenia układu odpornościowego. Powszechnie znanym sposobem na zarażenie się HIV jest stosunek płciowy bez zabezpieczenia, jednak wirus można przyjąć także przez inne sposoby. Zarażenie HIV grozi każdej osobie - wbrew przekonaniom, że szczególnie narażeni na niego są ludzie homoseksualni, zajmujący się prostytucją lub przyjmujący narkotyki dożylnie. Żadnego znaczenia nie ma także wiek osoby. Test na obecność przeciwciał HIV powinna zrobić każda osoba, która choć raz uprawiała przygodny seks bez zabezpieczenia. Sposoby zarażenia HIV – stosunek płciowy Najbardziej powszechnym sposobem zarażenia się HIV przez osoby dorosłe jest stosunek płciowy. Jest to przyczyna infekcji u ok. 90% nosicieli tego wirusa. Dzieje się tak ze względu na miejsca występowania HIV – są to: sperma, płyn przedejakulacyjny, żeńskie wydzieliny narządów płciowych i krew. Do zakażenia dochodzi, gdy te wydzieliny mają kontakt z uszkodzonym naskórkiem lub błonami śluzowymi (jamy ustnej, pochwy, odbytu lub członka u wylotu cewki moczowej). Po odbyciu stosunku wirus przenosi się do krwiobiegu. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia HIV jest obecność drobnych, trudnych do spostrzeżenia ranek w okolicy narządów płciowych. Poza tym niebezpieczny jest stosunek analny, podczas którego najczęściej dochodzi do małych uszkodzeń w intymnych miejscach ze względu na wrażliwość błony śluzowej odbytu. Ze względu na budowę narządów płciowych kobiety są bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV. Z tego powodu należy ograniczać stosunki płciowe w trakcie miesiączki, gdyż zwiększa to ryzyko przedostawania się wirusa HIV bezpośrednio do krwi. Poza tym należy pamiętać o zabezpieczeniu – używanie prezerwatyw zmniejsza do 5% ryzyko zarażenia się wirusem. Wirus HIV - jak może dojść do zakażenia? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Ryzykowne kontakty seksualne a wirus HIV. Źródło: co nas truje? Czy można zarazić się HIV przez stosunek oralny? Stosunek oralny jest uważany za najbezpieczniejszy pod względem ryzyka zakażenia HIV, jednak wciąż należy być ostrożnym ze względu na możliwą obecność drobnych uszkodzeń w okolicy narządów płciowych. Osoba aktywna, czyli pieszcząca, może się zarazić jeśli w jamie ustnej posiada jakiekolwiek drobne uszkodzenia. Powinna więc zadbać o to, by podczas stosunku oralnego użyć prezerwatywy. Osoba pieszczona, czyli bierna, właściwie nie ma ryzyka zakażenia. Sposoby zarażenia HIV – zakażenia odmatczyne Jeżeli nosicielką wirusa HIV jest matka, może dojść do zakażenia płodu. Istnieją trzy drogi przeniesienia się wirusa: wewnątrzmaciczna – wirus HIV przedostaje się do krwiobiegu płodu w czasie trwania ciąży, w czasie porodu – najczęstszy przypadek, ryzyko jest ograniczone, jeśli poród odbywa się przez cesarskie cięcie, po urodzeniu podczas karmienia piersią – wirus zostaje przekazany z mlekiem matki. Ryzyko zarażenia płodu jest zależne od momentu, w którym kobieta staje się nosicielem wirusa (zwiększa się, jeśli zakaża się w okresie zapłodnienia, już w trakcie trwania ciąży lub jeśli jest osobą chorą na AIDS). Choroby przenoszone droga płciową - które z nich są najgroźniejsze? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Najgroźniejsze choroby weneryczne. Źródło: 36,6. Inne sposoby zarażenia HIV Wyróżnia się także inne sposoby infekcji wirusem HIV. Zwiększone ryzyko występuje w czasie jego inkubacji lub w zaawansowanym stadium choroby, w której przechodzi się przez wszystkie objawy charakterystyczne dla AIDS. Do zakażenia może dojść poprzez przetoczenie krwi (lub preparatów krwiopochodnych) pacjentowi, transplantacje, zapłodnienia in vitro lub używanie niewysterylizowanego sprzętu medycznego do transfuzji krwi. W Polsce są to jednak niezwykle rzadkie przypadki – odsetek osób zarażonych w ten sposób wynosi poniżej 1%. Pod względem częstotliwości przypadków znacznie inaczej sprawa przedstawia się pośród narkomanów zażywających substancje psychoaktywne dożylnie przy użyciu niewysterylizowanych igieł. Stanowią oni ponad połowę nosicieli HIV. Trudno jest przeciwdziałać temu problemowi ze względu na siłę uzależnienia, która ogranicza świadomość tych osób. Nie są one w stanie zrozumieć powagi sytuacji, w jakiej się znalazły i lekceważą sygnały z zewnątrz, co sprawia, że kampanie społeczne przeciwko roznoszeniu wirusa HIV w ten sposób nie przynoszą pożądanego efektu. Zarażenie HIV – fałszywe teorie Istnieje sporo teorii dotyczących zarażenia HIV, które wprowadzają społeczeństwo w błąd. Przede wszystkim, do infekcji nie może dojść przez pocałunek – osoby musiałyby wymienić między sobą 0,5 litra śliny, żeby pojawiła się taka możliwość. Nie ma również ryzyka zakażenia poprzez dotyk, wspólne używanie przedmiotów codziennego użytku (pościel itd.), czy też korzystanie z tej samej toalety. Poza tym, HIV nie jest wirusem przenoszonym przez insekty. Jeżeli jedno z rodziców jest nosicielem wirusa HIV, jest możliwość posiadania zdrowego dziecka – istnieją metody zapłodnienia in vitro, dzięki którym ryzyko zakażenia potomków maleje do zera.

Chętnie wierzymy, że HIV nas nie dotyczy. Tylko 9 proc. Polaków raz w życiu zrobiło test na obecność wirusa. Tymczasem jesteśmy w czołówce Europy pod względem liczby zakażonych, którzy nie wiedzą o swojej infekcji. Specjaliści podkreślają, że każdy może złapać wirusa, a liczba zakażeń w Polsce rośnie. HIV zagraża kobietom Spis treściZakażenie wirusem HIV - grupy zwiększonego ryzyka60 proc. osób z HIV w Polsce może nie wiedzieć o zakażeniu. To rekordowa liczbaHIV w liczbachCzego nie robić, by uniknąć HIVSprawdź, jak wygląda test na HIV:Jakie są objawy zakażenia wirusem HIV?Jak nie można zarazić się HIV?Ryzyko zakażenia HIV - leczenie profilaktyczne O tym, jak chronić się przed HIV, kiedy zrobić test na obecność wirusa HIV oraz jak uniknąć zakażenia – rozmawiamy z prof. Alicją Wiercińską-Drapało, kierownikiem Kliniki Hepatologii i Nabytych Niedoborów Immunologicznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zakażenie wirusem HIV - grupy zwiększonego ryzyka Kto właściwie jest narażony na zakażenie HIV? Wciąż funkcjonuje stereotyp, że HIV dotyczy tylko tzw. grup ryzyka – osób homoseksualnych, trudniących się prostytucją czy przyjmujących narkotyki drogą dożylną, a także ludzi młodych. Pora zmienić myślenie i uwierzyć, że zakazić może się każdy, kto prowadzi życie seksualne lub ma kontakt z zakażoną krwią. Obecnie na świecie i w Polsce coraz więcej zakażeń diagnozuje się u 50-latków, którzy przeżywają drugą młodość. Odchowane dzieci, dobra pozycja zawodowa, status finansowy, więc pora czerpać z życia. Podróżujemy po świecie, wszystko to sprzyja podejmowaniu ryzykownych zachowań. Bo gdy jesteśmy rozluźnieni i mamy dobry nastrój, choćby z powodu słońca i wolnego czasu, zupełnie inaczej oceniamy realne zagrożenia. W atmosferze zabawy trudno myśleć o konsekwencjach, jakie niesie ze sobą przygodny seks czy choćby jednorazowe zażycie narkotyków. Refleksje przychodzą później. Dzisiaj wiemy, że zakażenie HIV może dotyczyć każdego, bo nawet żyjąc w stałym związku, nie można wykluczyć, że partner jest zakażony. Chyba że przed rozpoczęciem wspólnego życia wykonał sobie test na HIV, a w nowym związku pozostaje wierny. Nie sposób jednak żyć w ciągłym strachu. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że nie chodzi o to, żeby się bać, bo rozmaite wirusy zawsze były i będą, i świat się od tego nie zmieni, ale jednocześnie należy pamiętać, że gdy sięga się po łatwopalne zabawki, można wywołać pożar. Strach paraliżuje. Ludzie ze strachu nie robią badań, bo może się okazać, że są zakażeni. Dlatego najlepiej kierować się zdrowym rozsądkiem, nauczyć się funkcjonować w cieniu wirusa. Dynamika zakażeń na świecie zmniejszyła się w latach 90., w okresie wielkiej bezsilności wobec HIV i pierwszych głośnych ofiar AIDS, ale na krótko. W strachu przed śmiertelną chorobą zaczęto wówczas odwracać się od haseł propagujących wolną miłość, stosować prezerwatywy, jednorazowe igły, strzykawki. Ale po 2000 r. liczba zakażonych znów wzrosła. Zawsze najbardziej boimy się tego, co nowe, nieznane. Nie tylko w medycynie. Dziś więcej wiemy o HIV, umiemy utrzymać niszczony przez HIV układ immunologiczny pod kontrolą, zachować równowagę między lekami a wirusem. Być może to uśpiło czujność – w Polsce w 2011 r. liczba wykrytych zakażeń wzrosła z 600–800 w poprzednich latach do ponad 1000. Może ludzie częściej się zakażają, bo dużo jest homoseksualistów, a w ostatnich latach głównie wśród tej grupy szerzy się wirus. Jego przenoszeniu sprzyja otwarcie granic i podejmowanie ryzykownych zachowań w miejscach, gdzie rozprzestrzenia się lawinowo – Afryce, krajach byłego Związku Radzieckiego, Europie Południowej. A może po prostu mamy większą świadomość i częściej robimy testy. 60 proc. osób z HIV w Polsce może nie wiedzieć o zakażeniu. To rekordowa liczba O zakażeniu wirusem HIV dowiadują się w naszym kraju 3-4 nowe osoby każdego dnia. HIV przenosi się drogą kontaktów seksualnych (zarówno homoseksualnych, jak i coraz częściej heteroseksualnych) Każdy, kto prowadzi aktywne życie seksualne lub ma kontakt z krwią zakażoną HIV, może zakazić się wirusem − bez względu na pochodzenie rasowe, religię czy orientację seksualną. Jak się okazuje, wciąż testujemy się za rzadko – szacuje się, że nawet 60 proc. osób żyjących z HIV w Polsce może nie wiedzieć o swoim zakażeniu HIV w liczbach do końca 2015 roku liczba zakażonych HIV na świecie wynosiła prawie 37 mln osób; codziennie z przyczyn związanych z HIV i AIDS umiera ok. 4,5 tysiąca osób; w Polsce od początku epidemii (1985 r.) do sierpnia 2016 r. zakażonych było 20 756 osób (w tym zanotowano 3 408 przypadków AIDS); każdego dnia 3-4 nowe osoby w Polsce dowiadują się o swoim zakażeniu; co 4. osoba leczona z powodu HIV to kobieta; nawet 60% zakażonych może nie wiedzieć, że ma HIV; szacuje się, że w rzeczywistości nosicielami wirusa HIV jest ok. 35 tys. Polaków; wirus HIV może nie dawać wyraźnych objawów nawet przez 8-10 lat od zakażenia. Źródło: Czego nie robić, by uniknąć HIV Jakie są drogi zakażenia wirusem HIV? Przez seks, krew, z zakażonej matki na dziecko. Aby wirus dostał się do organizmu, musi dojść do naruszenia ciągłości skóry i bezpośredniego kontaktu zakażonej krwi lub płynu ustrojowego (sperma, płyn wydzielający się w członku po wzwodzie, wydzielina z pochwy i szyjki macicy, w tym krew menstruacyjna) z raną, świeżym otarciem naskórka lub błony śluzowej, zadrapaniem. HIV jest wirusem niestabilnym i szybko ginie poza organizmem człowieka. Żeby doszło do zakażenia, krew musi być świeża, niezakrzepła. To samo dotyczy innych wydzielin. Wirusa niszczą zwykłe środki odkażające i temperatura 56ºC. Tak naprawdę nie przenosi się on łatwo. Główną drogą są dziś kontakty seksualne (prawie 90 proc.), z czego 29 proc. dotyczy osób heteroseksualnych. Największe ryzyko stanowi seks analny dla partnera biernego. Śluzówka odbytu jest cienka i podatna na urazy, więc podczas stosunków często ulega uszkodzeniom i w ten sposób wirus może wniknąć do organizmu. Stosunki tradycyjne wymienia się jako następne w kolejności. Ryzyko zakażenia zwiększają inne choroby przenoszone drogą płciową. Obserwujemy rozkwit kiły, której towarzyszą małe ranki na narządach płciowych, torujące drogę HIV. Można się zakazić, wstrzykując sobie narkotyki albo inne substancje zakażoną igłą czy strzykawką. Wszystkie te sytuacje To znaczy, że im większa liczba partnerów, tym większe ryzyko? W pewnym sensie tak. Zwykle najpierw zakaża się osoba zachowująca się ryzykownie i potem przenosi wirusa na partnerów spoza podejrzanego kręgu. Wystarczy chwila zapomnienia w delegacji, na wakacjach, by skomplikować sobie życie. Ale też nie każdy kontakt z zakażoną krwią równa się zakażeniu. Gdyby wirus tak łatwo się przenosił, trudno sobie nawet wyobrazić, ile osób miałoby HIV. W samej Warszawie w ciągu nocy w agencjach, klubach, barach ryzykowne zachowania podejmuje zapewne kilkaset, może tysiąc osób. A w stolicy jest 4 tys. zakażonych. Gdyby wirus łatwo się rozprzestrzeniał, osób tych byłoby dużo więcej. W Polsce od 1985 do 2015 roku zanotowano ponad 20 tys. zakażeń. Być może drugie tyle zakażonych o tym nie wie. Szacuje się, że zakaźny jest 1 na 100–200 kontaktów seksualnych z osobą zakażoną. Ktoś pomyśli, że to niewiele. Ale takie rozumowanie bywa złudne. Bo jedna osoba może w ogóle nie złapać wirusa, mimo że zmienia partnerów, a inna – zakazić się w czasie pierwszego kontaktu z zakażoną osobą. Są przypadki zakażenia wirusem od pierwszego i jedynego mężczyzny. Sprawdź, jak wygląda test na HIV: Czy kobiety są bardziej narażone na zakażenie HIV? Kobiety zakażają się łatwiej. Po pierwsze, wynika to z ich budowy – mają większą powierzchnię błony śluzowej narządów płciowych, przez którą przenika HIV, po drugie, więcej jest wirusa w wydzielinach mężczyzn niż kobiet i po trzecie, nasienie po wytrysku pozostaje w narządach kobiety, co wydłuża kontakt wirusa z wrażliwą błoną śluzową. Ryzyko zakażenia zwiększa stan zapalny miejsc intymnych i niedostateczne nawilżenie pochwy. Ze względu na to, że w krajach rozwiniętych odnotowuje się więcej zakażeń wśród mężczyzn, jest też większe prawdopodobieństwo, że kobieta spotka zakażonego mężczyznę niż odwrotnie. Jak się ustrzec przed wirusem? Każdy powinien wiedzieć, że jedynym stuprocentowym sposobem jest unikanie ryzykownych zachowań, a zatem jeden zdrowy partner, jedna zdrowa partnerka. Decydując się na kontakt seksualny z osobą, której się nie zna, lub często zmieniając partnerów, trzeba się kierować zasadą ograniczonego zaufania. Ryzyko zakażenia zmniejsza prezerwatywa. Dobrej jakości, wyprodukowana przez firmę przestrzegającą procedur kontroli i prawidłowo użyta chroni w ponad 90 proc. Dziś narkomanię dożylną zastępują inne formy odurzania, ale zasadą jest używanie igieł jednorazowych, również do tatuaży. Także zabiegi kosmetyczne powinny być wykonywane w zaufanym miejscu, gdzie stosuje się jednorazowe lub wysterylizowane narzędzia. Jakie są objawy zakażenia wirusem HIV? Niektórzy nie mają żadnych dolegliwości. W ciągu 6 tygodni od ryzykownego zachowania mogą pojawić się symptomy przypominające przeziębienie (gorączka, łamanie w kościach, ogólne rozbicie), wysypka jak przy uczuleniu, powiększone węzły chłonne. Po tygodniu, dwóch wszystko mija i czujemy się dobrze. U jednego okres bezobjawowy trwa 5 lat, u innego 10 czy 15. W tym okresie człowiek może zakażać innych, jednak sam jeszcze jest zdrowy. Dopóki nie zrobi się specjalistycznych testów, lekarz nie rozpozna zakażenia. U 96 proc. zakażonych wcześniej czy później dochodzi do objawów AIDS związanych ze spadkiem odporności spowodowanej przez wirusa. Mogą to być: nawracające bakteryjne zapalenie płuc, biegunki, chudnięcie, bóle głowy, ropne zmiany na twarzy. Ale nie znaczy to, że jeżeli człowiek ma łojotokowe zapalenie skóry, jest zakażony HIV. Tym niemniej zawsze trzeba to wykluczyć. Nieuzasadniona gorączka czy dwukrotne w ciągu roku zapalenie płuc też powinno skłonić do zrobienia testów, żeby mieć pewność, że to nie HIV. Gdy potwierdzi się obecność wirusa, rozpoczynamy leczenie. U niektórych od zakażenia HIV do wystąpienia objawów choroby mija tylko kilka miesięcy. Jak nie można zarazić się HIV? A co nie zakaża? Wiadomo, że wirusa HIV nie przenoszą komary ani inne owady. Nie zakazisz się, pijąc z tej samej szklanki, przez podanie ręki, przyjacielski pocałunek, dotykając wspólnych sprzętów. Bezpieczne jest pływanie w basenie, korzystanie z łazienki. Wirus nie przenosi się też drogą kropelkową, gdy osoba zakażona kaszle, kicha. Nie ma dowodów na zakażenie przez ślinę. Chociaż możliwe jest takie zakażenie, gdy znajdująca się w ślinie świeża krew, np. ze skaleczonego dziąsła, dostanie się do rany w czasie całowania czy seksu oralnego. Jak sprawdzić, czy jest się zakażonym? Wystarczy proste badanie krwi pobranej z żyły. Właściwie taki test powinna zrobić każda osoba dbająca o zdrowie. Bezwzględnie trzeba je wykonać, jeśli ma się podejrzenie, że mogło dojść do zakażenia. Badanie na obecność HIV polecam każdej parze, która ma rozpocząć wspólne życie. Tak jest we Francji i w wielu krajach zachodnich. Bezpłatnie, bez skierowania i anonimowo można je zrobić w jednym ze specjalistycznych punktów konsultacyjno-diagnostycznych znajdujących się w większych miastach, a także w poradni przy klinice chorób zakaźnych, niektórych stacjach sanitarno-epidemiologicznych. Na podstawie rozmowy poprzedzającej badanie doradca ustali, czy jest to dobry moment na robienie testu. Czasem do punktu przychodzą mężczyźni, którzy za tydzień mają ślub i chcą zrobić test, bo podczas wieczoru kawalerskiego mogli mieć stosunek z osobą świadczącą takie usługi, ale nie pamiętają, bo za dużo wypili. Tymczasem wiarygodny wynik badania można uzyskać dopiero po 3 miesiącach od ryzykownego zdarzenia. Do tego czasu, chcąc zabezpieczyć narzeczoną, żonę przed ewentualnym zakażeniem, trzeba unikać z nią kontaktów seksualnych lub stosować prezerwatywy, by zmniejszyć ryzyko. Doszukiwanie się HIV na siłę mija się z celem, ale nie wolno bagatelizować problemu. Kobiety najczęściej mają kontakty seksualne z mężczyznami, których znają i do których mają zaufanie. Dlatego rzadziej robią badania w kierunku HIV niż mężczyźni. Tymczasem liczba zakażonych pań w Europie rośnie. Ryzyko zakażenia HIV - leczenie profilaktyczne Aby było skuteczne, trzeba je rozpocząć do 72 godzin od ryzykownego zdarzenia, podczas którego mogło dojść do zakażenia wirusem HIV. Terapia jest refundowana tylko w przypadku gwałtu czy innego poważnego zdarzenia losowego. W pozostałych sytuacjach trzeba zapłacić 3–5 tys. zł. Decyzję o leczeniu podejmuje lekarz z pacjentem. Najpierw trzeba jednak ocenić stopień zagrożenia. Jeśli ktoś był w agencji i pomyślał: może miałem pecha, powinien nakłonić osobę, z którą miał przygodę, żeby się zbadała. Jeżeli okaże się, że jest zakażona, trzeba będzie brać leki. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że tego typu lekarstwa są toksyczne, nieobojętne dla organizmu. Leczenia profilaktycznego nie powinno się więc traktować jako antidotum na ryzykowne zachowania. miesięcznik "Zdrowie"

Objawy zakażenia wirusem HIV w początkowej fazie są niespecyficzne i z łatwością można pomylić je z niegroźną infekcją wirusową. Przez wiele lat zakażenie to może przebiegać całkowicie bezobjawowo, a pierwsze symptomy mogą pojawić się dopiero po kilkunastu latach. Wśród charakterystycznych objawów HIV można wymienić: ogólne osłabienie organizmu i znacznie obniżoną odporność, co manifestuje się częstymi infekcjami. Objawy HIV - budowa wirusa HIVLudzki wirus niedoboru odporności (HIV od Human Immunodeficiency Virus) należy do grupy lentiwirusów z rodziny retrowirusów. Jego działanie polega przede wszystkim na niszczeniu limfocytów T-pomocnicze, które w układzie immunologicznym organizmu człowieka pełnią funkcję ochronną przed drobnoustrojami i nowotworzeniem. Na genom HIV składają się dwie identyczne nici RNA. Sam wirus ma wielkość około 0,01 mikrometra, a w formie dojrzałej przybiera postać kulistą. W jego strukturze wyizolowano 3 geny wspólne dla grupy retrowirusów: gag, pol i env. Wirus zawiera jeszcze minimum 6 innych genów, odpowiedzialnych za kodowanie białek regulatorowych - nef, rev, tat, vpr, vif, HIV - po jakim czasie pojawiają się pierwsze symptomy?Objawy HIV przeważnie uwidaczniają się po kilku tygodniach od momentu zakażenia (zwykle po 3-6 tygodniach), choć znane są przypadki, że nie pojawiają się wcale. W tej fazie, symptomy zakażenia można łatwo pomylić z grypą lub ze zwykłym przeziębieniem. Jest to okres, w którym wirus HIV namnaża się w organizmie nosiciela i właśnie wtedy jest najbardziej zakaźny. Następnie wirus przechodzi w fazę uśpioną, która nie daje żadnych objawów. Ten okres może trwać nawet 10-15 lat. Tylko czasami zdarza się, że nosiciel odczuwa ogólne osłabienie i zmęczenie. Niekiedy może pojawić się nawracająca drożdżyca i infekcje symptomy pojawiają się, dopiero gdy wirus HIV przechodzi w AIDS - chorobę, będącą ostatnią fazą zakażenia. Wczesne rozpoznanie zakażenia umożliwia podjęcie leczenia, które daje nosicielowi szansę na normalne życie, odsuwając widmo choroby na wiele lat. Niektórzy zakażeni, którzy przyjmują leki, nigdy nie zachorują na AIDS. Jeżeli jednak nosicielstwo zostanie rozpoznane dopiero w ostatniej fazie, rokowania nie są już tak objawy zakażenia wirusem HIVObjawy HIV w początkowej fazie zakażenia są na tyle niespecyficzne, że można z łatwością pomylić je z grypą lub inną niegroźną infekcją wirusową. Wśród nich można wymienić Gorączkę. Ogólne osłabienie organizmu. Ból stawów. Ból mięśni. Infekcje gardła. Powiększone węzły chłonne. Wysypka. Owrzodzenia. Gorączka należy do najczęściej występujących, wczesnych objawów zakażenia wirusem HIV (zwykle nie przekracza 38,5 stopnia Celsjusza). Jej obecność świadczy o tym, że organizm próbuje się uporać z infekcją. Niestety, o ile podniesiona temperatura - naturalna broń organizmu, jest skuteczna w przypadku wielu słabszych wirusów, to nie jest w stanie pokonać wirusa HIV. Podniesiona temperatura może utrzymywać się przez 7-14 dni, choć zdarza się, że gorączka przechodzi już po jednym dniu. Zakażenie wirusowe wywołuje stan zapalny, który może objąć gardło. W tym przypadku nie dochodzi jednak do pojawienia się białych wykwitów jak przy anginie. Widoczne jest jedynie zaczerwienienie, czasami dochodzi też do spulchnienia śluzówki. U 1/3 zakażonych dochodzi do wyczuwalnego powiększenia węzłów chłonnych - pod pachami, w pachwinach i na szyi. To właśnie tam produkowane są komórki zwalczające wirusy, a ich powiększenie świadczy o aktywności węzłów. Niekiedy u osoby zakażonej pojawia się wysypka plamisto-grudkowa. Najwyraźniej zaznacza się na tułowiu i twarzy, czasami obejmuje także dłonie i stopy. Wysypka przybiera formę wyraźnych skupisk i przypomina nieco różyczkę. Pojawiające się krostki najczęściej nie powodują uczucia swędzenia. U niektórych zakażonych pojawiają się ostro ograniczone owrzodzenia. Najczęściej występują one w okolicach odbytu, narządów płciowych, błony śluzowej jamy ustnej i u nosicieli pojawia się aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, któremu towarzyszy nieznaczna pleocytoza z przewagą limfocytów, zwiększenie stężenia białka i prawidłowe stężenie glukozy. Jeszcze rzadziej dochodzi do rozwoju infekcji oportunistycznych. Ta faza klasyfikowana jest jako kategoria kliniczna A. Kiedy pojawiają się pierwsze objawy HIV? Zwykle po 3-6 tygodniach. Należy jednak pamiętać, że symptomy występują średnio u 6 na 10 osób. Nie muszą one jednak świadczyć o zakażeniu HIV, podobnie jak ich brak nie świadczy o tym, że do zakażenia nie też:8 naturalnych sposobów na wzmocnienie odporności!HIV i AIDS – czym się różnią? Jak rozpoznać zakażenie wirusem HIV?Zakażenie wirusem HIV - faza bezobjawowaObjawy HIV mijają, gdy po okresie ostrej choroby retrowirusowej, dochodzi do częściowego odtworzenia układu immunologicznego. Tej fazie towarzyszy spadek wiremii HIV. Okres bezobjawowy może trwać od 8 do 10 lat, nie dając żadnych symptomów, świadczących o zakażeniu. W tym czasie rozpoczyna się jednak replikacja wirusa, a liczba limfocytów CD4+ ulega stałemu, powolnemu zmniejszeniu. W rezultacie pogarszają się funkcje układu odpornościowego. Trudno jest określić tempo postępu choroby, ponieważ wpływ na to ma wiele czynników, jak choćby typ wirusa i jego wysoka skłonność do zmienności genetycznej. Duże znaczenie ma także indywidualna podatność nosiciela na zakażenie. Nie oznacza to jednak, że skłonność organizmu do intensywnej kontroli immunologicznej HIV, zahamuje proces stopniowego upośledzania układu odpornościowego, który wynika z powolnego zmniejszenia liczby limfocytów CD4+. Trwała kontrola wiremii HIV w czasie dłuższym niż 10 lat, została zaobserwowana jedynie u jednego procenta osób HIV - przewlekłe powiększenie węzłów chłonnychObjawy HIV uwidaczniają się dopiero w momencie, gdy postępująca choroba przechodzi w fazę poprzedzającą kategorię kliniczną B, czyli moment rozwoju objawowego okresu zakażenia. Jego symptomem jest uogólnione powiększenie węzłów chłonnych o charakterze przewlekłym. O wystąpieniu objawów można mówić wówczas, gdy stwierdzone zostanie powiększenie minimum dwóch grup węzłów chłonnych, o wielkości przekraczającej 1 cm. Faza przewlekłego powiększenia utrzymuje się przez minimum 3 miesiące. Szacuje się, że zespół ten występuje u 50-70 proc. nosicieli wirusa przypadku wystąpienia zespołu powiększeniu najczęściej ulegają:Węzły chłonne szyjne. Węzły chłonne podżuchwowe. Węzły chłonne pachowe. Węzły chłonne potyliczne. Węzły chłonne podkolanowe. Węzły chłonne łokciowe, Węzły chłonne krezkowe. Zakażenie wirusem HIV - faza objawowaObjawy HIV ulegają znacznemu zaostrzeniu, w chwili, gdy choroba wchodzi w fazę kliniczną B, tzw. objawową. W tym okresie niedobór odporności komórkowej doprowadza do wystąpienia infekcji oportunistycznych, jednak te nie wykazują jeszcze kryteriów charakterystycznych dla AIDS, a cechują się raczej łagodnym symptomy fazy objawowej to:Kandydoza pochwy lub jamy ustnej. Leukoplakia włochata. Angiomatoza bakteryjna. Listerioza. Plamica małopłytkowa. Neuropatia obwodowa. Półpasiec. Zapalenie narządów miednicy mniejszej. Jakie są objawy HIV oraz AIDS?Objawy HIV znacząco nasilają się, gdy infekcja wejdzie w kategorię kliniczną C. Ostatnim stadium choroby jest pełnoobjawowe AIDS. O tej fazie choroby możemy mówić, gdy liczba limfocytów CD4+ spadnie poniżej 200 komórek/μl lub gdy u osoby zakażonej wystąpi jedna z chorób wskaźnikowych. Należą do nich:Kandydoza płuc, oskrzeli, przełyku lub tchawicy. Gruźlica. Bakteryjne zapalenie płuc o charakterze nawracającym. Pneumecystozowe zapalenie płuc, Uogólniona salmonelloza o charakterze nawracającym. Izosporoza. PML. Cytomegalia, Toksoplazmoza narządowa. Histoplazmoza pozapłucna. Kryptosporydioza. Kryptokokoza pozapłucna. Węgorczyca pozajelitowa. Rak szyjki macicy o charakterze inwazyjnym, Mięsak Kaposiego (jego formy należy sklasyfikować jako objawy HIV u mężczyzn poniżej 60 roku życia). Zobacz też:Toksoplazmoza – objawy, przyczyny i skutki zakażenia w ciążyRak szyjki macicy - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenieTest na HIVObjawy HIV, choć nie są charakterystyczne, powinny skłonić do wykonania testu na nosicielstwo, zwłaszcza jeżeli poprzedzały je ryzykowne zachowania seksualne. Nawet jeżeli symptomy nie wystąpiły, osoby, które nie mają stałego partnera seksualnego powinny wykonać na HIV wykonywany jest na pobranej z żyły próbce krwi i nie wykrywa samego wirusa, a jedynie przeciwciała anty-HIV. Właśnie dlatego badania nie można wykonać tuż po potencjalnym zakażeniu. Zanim organizm zacznie wytwarzać przeciwciała, mijają minimum 2 tygodnie. Przed tym czasem, mówimy o tzw. okienku serologicznym, kiedy test da wynik ujemny, nawet gdy badany jest nosicielem (mówimy wówczas o wyniku fałszywie ujemnym). Test w kierunku HIV najlepiej wykonać jednak po minimum 12 tygodniach. W tym czasie należy unikać wszelkich ryzykownych zachowań, które potencjalnie mogą być źródłem pierwszej kolejności wykonywany jest test przesiewowy. Ta metoda stwarza pewne ryzyko uzyskania wyniku fałszywie dodatniego, więc gdy badanie wykaże obecność przeciwciał, na próbce wykonywany jest znacznie dokładniejszy test Western bolt. Jeżeli w tym przypadku wynik także okaże się dodatni, należy stwierdzić, że pacjent jest nosicielem wirusa na HIV można wykonać nieodpłatnie i anonimowo w jednym z punktów konsultacyjno-diagnostycznych (PKD). Obecnie, w całym kraju jest 31 takich miejsc. Osoba chcąca wykonać badanie nie musi podawać swoich danych i przedstawiać żadnego dokumentu tożsamości. Warunek jest tylko jeden - anonimowemu testowi może poddać się wyłącznie osoba pełnoletnia. Odbiór wyników następuje na podstawie hasła, ustalonego przy pierwszej wizycie. Samo badanie poprzedzone jest rozmową z doradcą, który wstępnie ocenia ryzyko wystąpienia zakażenia. Doradca jest też kompetentny w zakresie udzielania odpowiedzi na wszelkie pytania badanego, z zakresu tematyki HIV i w kierunku obecności wirusa HIV można też przeprowadzić w jednym z prywatnych laboratoriów analitycznych. Co bardzo istotne, taka placówka nie musi znajdować się w mieście, w którym mieszka osoba chcąca wykonać test. Wystarczy udać się do jednego z punktów pobrań. Należy jednak pamiętać, że w tym przypadku badanie jest odpłatne, a potencjalnie zakażony nie porozmawia z wykwalifikowanym doradcą. Test na HIV powinna wykonać każda osoba, która kiedykolwiek przyjmowała narkotyki dożylnie lub wykazywała ryzykowne zachowania terapie leczenia wirusa HIVPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera

, 16:36 Aktualizacja: 15:03 Zakażenia wirusem HIV można uniknąć. Sposobów jest kilka, ale wiele osób w Polsce, na co wskazuje rosnąca krzywa rejestrowanych osób z HIV, ich nie stosuje. Dobrze wiedzieć, że w razie ryzykownego zdarzenia można przyjąć leki dające szansę na uniknięcie zakażenia. Test HIV/ Dane dotyczące zakażeń HIV (wirusa nabytego niedoboru odporności) są niepokojące. Na stronie Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny można znaleźć infografikę, pokazującą krzywą zakażeń wirusem HIV, liczbę zachorowań na AIDS oraz zgonów z powodu tej choroby. Krzywa zakażeń rośnie. IZP-PZH podaje, że od 1985 roku do końca maja tego roku zarejestrowano 23 153 stwierdzonych zakażeń HIV. Specjaliści nie mają jednak złudzeń, że liczba zakażonych w Polsce jest znacznie większa. Wciąż mało osób testuje się w kierunku wykrycia HIV, wiele badań wskazuje, że Polacy są mało ostrożni, jeśli chodzi o bezpieczeństwo zdrowotne kontaktów seksualnych, a ewentualny niepokój po ryzykownym kontakcie może uśpić fakt, że po wniknięciu wirusa do organizmu człowiek najczęściej nie odczuwać jakichkolwiek dolegliwości czy niepokojących objawów przez całe lata - nawet przez dekadę. Niepokoją też rezultaty badań na temat tego, czy Polki i Polacy zabezpieczają się przed zakażeniem. Ostatnio ankietę wśród 213 kobiet w wieku 18-25 lat, w większości studentek, przeprowadziło w Szczecinie Stowarzyszenie DA DU. Okazało się, że: co trzecia młoda kobieta miała trzech lub więcej partnerów seksualnych; więcej niż co 10. respondentka doświadczyła przemocy podczas kontaktów seksualnych, przy czym przemoc ta często polegała na zmuszaniu do nieakceptowanych technik seksualnych; ok. 14 proc. badanych przyznało, że nie stosuje prezerwatyw podczas stosunków waginalnych jeszcze większa grupa przyznała, że nie stosuje ich przy stosunkach analnych. - Ankiety przyniosły niepokojące treści – mówi Małgorzata Kłys-Rachwalska ze Stowarzyszenia. Dlaczego? Im więcej partnerów seksualnych, tym wyższe ryzyko zarażenia się chorobą przenoszoną droga płciową (w tym zakażenia wirusem HIV, z powodu którego rozwija się AIDS). Przemoc seksualna niesie nie tylko traumę dla ofiary, ale i zwiększa ryzyko zakażenia HIV oraz innymi patogenami przenoszonymi drogą kontaktów seksualnych. Prawidłowe stosowanie prezerwatyw podczas całego stosunku nie daje 100-proc. gwarancji ochrony przed HIV i innymi patogenami, ale zdecydowanie redukuje ryzyko zakażenia. Stosunki analne niosą większe ryzyko zakażenia niż stosunki waginalne, a wirus łatwiej przenosi się drogą płciową z mężczyzny na kobietę niż na odwrót. Jak w Polsce szerzy się HIV Specjaliści zajmujący się problematyką HIV i AIDS w Polsce wskazują, że główną drogą przenoszenia zakażenia są w naszym kraju kontakty seksualne. Jedną z najbardziej restrykcyjnie badanych grup pod kątem zakażenia HIV (oraz innymi groźnymi patogenami) są w Polsce dawcy krwi. Zanim ich krew zostanie przekazana do szpitali jako lek, przechodzą dokładne badania, mające na celu wykluczenie możliwości przekazania biorcy krwi groźnego patogenu (nie tylko HIV, ale i wirusów zapalenia wątroby itp.). W pracy poglądowej „Ryzyko przeniesienia czynników zakaźnych przez transfuzje w Polsce” czytamy: Jak wynika z analizy przedstawionej w doniesieniu D. Kubickiej-Russel i wsp. na XXVII Zjeździe PTHiT (Polskiego Towarzystwa Hematologii i Transfuzjologii – przyp. PAP), w przypadku zakażeń HIV mamy do czynienia z niekorzystnym trendem epidemiologicznym wśród dawców krwi w Polsce. W latach 2005–2015 skumulowana częstość zakażeń seropozytywnych (na 100 000 dawców) wynosiła 6,77 (…). W ciągu 11 lat zidentyfikowano łącznie 449 zakażeń. Warto przy tym zauważyć, że badania wykazały rosnący w analizowanym okresie trend zakażonych HIV wśród potencjalnych dawców (przy czym wśród zakażonych wirusem przeważali ci, którzy chcieli po raz pierwszy oddać krew). Autorzy pracy podkreślają, że analiza ponad 100 ankiet, które wypełnili (niedoszli) dawcy zakażeni HIV pokazuje, iż dominującą prawdopodobną drogą przenoszenia wirusa w Polsce były kontakty seksualne. Wśród tych, którzy zadeklarowali taką drogę przenoszenia wirusa, ponad połowę (64 proc.) stanowili mężczyźni, którzy zadeklarowali uprawianie seksu z mężczyznami. Jak chronić się przed HIV Trzeba po pierwsze wiedzieć, jak można się zakazić tym wirusem. Istnieją tylko trzy drogi przenoszenia HIV: Przez kontakty seksualne; Przez krew; Z zakażonej matki na dzieckoWciąż złotym standardem ochrony jest prawidłowe stosowanie prezerwatywy podczas całego stosunku – daje to wysoką, choć nie 100-proc. ochronę przed wirusem. Ponieważ wirus przenosi się przez krew, należy używać wyłącznie sterylnego jednorazowego sprzętu do wkłuwania. Istnieje również profilaktyka poekspozycyjna, czyli przyjęcie leków, które zmniejszają ryzyko zakażenia. Krajowe Centrum ds. AIDS przypomina, że w sytuacjach pozawodowego wypadkowego narażenia się na zakażenie HIV, takich jak gwałt, zakłucie igłą niewiadomego pochodzenia lub innego zdarzenia należy natychmiast zgłosić się do szpitala zakaźnego, prowadzącego taką terapię. Listę takich szpitali można znaleźć TU. W sytuacji, gdy nie jest możliwe udanie się do takiej placówki, najlepiej zgłosić się na najbliższy oddział chorób zakaźnych. „Im szybciej przyjmie się leki antyretrowirusowe (najlepiej w ciągu 2-3 godzin po zdarzeniu), tym większa szansa na uniknięcie zakażenia. Według najnowszego stanu wiedzy profilaktyka jest najbardziej skuteczna, jeśli zostanie wdrożona do 48 godzin od zdarzenia” – podkreśla Centrum w komunikacie na swojej stronie. Wkrótce opublikujemy artykuł na temat tego, czy można zabezpieczyć się przed zakażeniem w relacji z partnerem, który jest nosicielem HIV. Justyna Wojteczek ( Strona NIZP-PZH P. Grabarczyk et all: Ryzyko przeniesienia czynników zakaźnych przez transfuzje w Polsce, w: Acta Haematologica polonica, 3/2017 Copyright Wszelkie materiały PAP (w szczególności depesze, zdjęcia, grafiki, pliki video) zamieszczone w portalu "Serwis Zdrowie" chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych.

Zakażeniem wirusem HIV kończy się jeden na 900 niezabezpieczonych aktów seksualnych z osobą zakażoną. Takie dane otrzymujemy dzięki przeprowadzonemu przez naukowców z University of Washington w Seattle w Afryce studium, o którym donosi serwis msnbc.com. Tyle statystyki, bowiem w zależności od okoliczności to – uśrednione

Te kraje nie wpuszczają osób z wirusem HIV W związku z epidemią zakażeń HIV niektóre kraje kategorycznie odmawiają wjazdu osobom, które są nosicielami tego wirusa. Są to: Bahamy Brunei Federacja Rosyjska Gwinea Równikowa Irak Jemen Jordania Katar Korea Południowa Namibia Papua Nowa Gwinea Singapur Sudan Surinam Wyspy Salomona Zjednoczone Emiraty Arabskie Niektóre kraje deportują obcokrajowców, którzy są nosicielami wirusa HIV, gdy tylko dowiadują się o zakażeniu. Tak jest w Egipcie i Chinach. W Chinach wykonuje się testy w kierunku HIV nawet bez zgody osoby testowanej. W Finlandii deportacja z powodu HIV/AIDS może mieć miejsce, jeśli w kraju rodzimym jest zapewnione leczenie. Standard opieki zdrowotnej nie musi być taki sam jak w Finlandii. ^{W codziennym życiu jest mnóstwo możliwości zarażenia się grzybami. Należy być świadomym, że wystarczy drobne uszkodzenie skóry i już drzwi do naszego ciała stoją otworem dla grzyba. W takiej sytuacji faktycznie wystarczy podać rękę osobie z grzybicą, pogłaskać chore zwierzę czy kontakt uszkodzonej skóry z ziemią.}

Jaka jest różnica między HIV i AIDS? HIV (ang. Human Immunodeficiency Virus) to ludzki wirus niedoboru odporności, który niszcząc układ odpornościowy człowieka, doprowadza do niszczenia systemu immunologicznego. Ostatnim etapem zakażenia jest AIDS (ang. Acquired Immune Deficiency Syndrome), czyli zespół nabytego niedoboru odporności. Jak można zarazić się wirusem HIV? Zakażenie HIV może nastąpić wtedy, gdy płyn ustrojowy osoby zakażonej dostanie się do organizmu osoby zdrowej. Obecność wirusa stwierdza się we wszystkich płynach ustrojowych oraz tkankach. Zakażenie HIV może być przenoszone poprzez następujące zakaźne płyny ustrojowe: krew, spermę, preejakulat, wydzielinę pochwy i szyjki macicy, mleko kobiece. Potencjalnie zakaźne mogą być także: płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn owodniowy (wody płodowe), płyn otrzewnowy, płyn osierdziowy, płyn opłucnowy, płyn stawowy oraz każdy płyn z widoczną krwią. W pozostałych płynach (ślina, pot, łzy, mocz) wirus występuje w bardzo małych, niezakaźnych ilościach. Do zakażenia dochodzi, gdy zakaźne płyny mają kontakt z błoną śluzową znajdującą się: w pochwie, na ujściu cewki moczowej na penisie, w jamie ustnej, w odbycie, w śluzówce oka, w nosie lub gdy dostaną się do niewielkich ran czy skaleczeń niezabezpieczonych opatrunkiem czy w inny sposób wnikną do krwioobiegu. Znane są trzy drogi zakażenia: przez kontakty seksualne, kontakt z krwią oraz z matki na dziecko (zakażenia wertykalne). Nie ma natomiast dowodów na możliwość przeniesienia zakażenia HIV przez komary oraz inne owady i zwierzęta. Nie opisano również zakażenia przez ślinę czy łzy, które nie były zanieczyszczone krwią, a także w wyniku ekspozycji nieuszkodzonej skóry na płyny zakaźne. Kontakty seksualne Zakażenie tą drogą może nastąpić wskutek jednego niezabezpieczonego kontaktu seksualnego, znane są również przypadki nie ulegania infekcji pomimo praktykowania wysoce ryzykownych zachowań seksualnych przez wiele lat. Szacuje się, że 80% nowych zakażeń dokonuje się na drodze kontaktów seksualnych między kobietą a mężczyzną. Zakażenia przez krew Dochodzi do nich: 1. W czasie wielokrotnego używania jednorazowego bądź niewysterylizowanego sprzętu do iniekcji (igieł, strzykawek) – tą drogą zakażają się najczęściej osoby przyjmujące dożylnie substancje psychoaktywne, chociaż ustalenie drogi zakażenia w ich przypadku jest czasami utrudnione ze względu na podejmowanie przez nie innych ryzykownych zachowań, głównie seksualnych. Zakażenia przez niesterylne iniekcje mogą się zdarzyć również wszędzie tam, gdzie nie są zachowane warunki sterylności (wielokrotne wykonywanie zastrzyków tą samą igłą i/lub strzykawką): wstrzykiwanie sterydów i innych substancji w siłowniach, tatuaże, kolczykowanie. 2. Zakażenia zawodowe personelu medycznego i innych grup zawodowych (np. policja, straż, ratownicy medyczni), do których dochodzi w wyniku zachlapania błon śluzowych krwią, ewentualnie innym płynem zakaźnym lub w wyniku zakłuć i skaleczeń zabrudzonym ostrym narzędziem. Ryzyko zakażenia HIV po zakłuciu igłą zawierającą zakażoną krew wynosi średnio 0,3%, a po zachlapaniu błon śluzowych lub skóry krwią – 0,09%. W Polsce nie doszło do tej pory do zakażenia w ten sposób. 3. Zakażenia przez transfuzję zainfekowanej krwi, inseminację zakażonym nasieniem bądź podczas przeszczepów i transplantacji zakażonych organów. Od 1987 roku każda dawka krwi oddana przez krwiodawcę do polskich banków krwi jest badana na obecność HIV oraz innych wirusów przenoszonych przez krew; zakażenia tą drogą nie można jednak wykluczyć całkowicie – ryzyko zakażenia HIV w czasie transfuzji krwi szacuje się w Polsce na 1 na 1 mln przetoczeń. Zobacz też: Testy na obecność wirusa HIV Zakażenia drogą wertykalną, czyli zakażenia odmatczyne Do infekcji może dojść w czasie ciąży, porodu lub po urodzeniu podczas karmienia piersią. Najczęściej do zainfekowania dochodzi podczas porodu, najrzadziej – w czasie ciąży, ale jest to możliwe w tym okresie. Ryzyko rośnie, gdy kobieta w ciąży przechodzi znaczny wzrost wiremii, np. ulega zakażeniu w momencie zapłodnienia, zakaża się już w czasie trwania ciąży, a także gdy choruje na AIDS. Zakażeniu może ulec już 8-tygodniowy płód. Istniejące obecnie standardy postępowania z kobietą w ciąży zakażoną HIV pozwalają zmniejszyć ryzyko zainfekowania dziecka – poniżej 1%. Postępowanie zapobiegające przeniesieniu zakażenia HIV z matki na dziecko polega na profilaktycznym stosowaniu przynajmniej jednego leku antyretrowirusowego (w tym AZT) od 14. tygodnia ciąży oraz w czasie porodu, podaniu dziecku AZT w czasie porodu i po nim, a także zakazie karmienia piersią. W tabeli 1 znajdują się szacunkowe dane dotyczące ryzyka zakażenia podczas różnych sytuacji. Tabela 1. Ryzyko zakażenia HIV w zależności od rodzaju ekspozycji Źródło: Rymer et al. 2009, s. 22. Zobacz też: Geografia zakażeń HIV w Polsce Fragment pochodzi z książki “Pozytywne życie” autorstwa A. Walendzik-Ostrowskiej i J. Dec (Impuls 2012). Publikacja za zgodą wydawcy. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

N7ZpF.

uuef6z5jap.pages.dev/35

uuef6z5jap.pages.dev/12

uuef6z5jap.pages.dev/79

uuef6z5jap.pages.dev/45

uuef6z5jap.pages.dev/78

uuef6z5jap.pages.dev/74

uuef6z5jap.pages.dev/59

uuef6z5jap.pages.dev/18

czy przez minete mozna zarazic sie hiv